Met name oudere mannen lijden soms onder het feit dat hun seksuele ‘prestaties’ afnemen.
Ze hebben vaak een ouderwets idee van seks. Bovendien passen ze dat niet aan hun leeftijd aan. Als je gaat wandelen samen, kan het toch ook heel gezellig zijn zonder de hoogste bergtoppen te moeten beklimmen?
Waarom die simulatie van de voortplantingsakt stom blijven volhouden. Waarom geen aanpassing, nieuwe vormen zoals streling, beetje masseren, enzovoorts.
Voor nadere ondersteuning en bezinning op het fenomeen
intimiteit voor ouderen in het algemeen
mannen Special voor mannen (andere beleving, mannelijk verlangen nader bekeken):
Wil men toch graag een oefening voor impotentieproblemen of te snel klaarkomen: zie submenu seksualiteit
Uit : Het nieuwe ouder worden. Paradoxen en perspectieven van leven in tijd.
(Prof. Jan Baars, hoogleraar filosofie. Uitgeverij SWP, Amsterdam, 265 pp.)
Het hele ouderendebat is gebaseerd op verkeerde aannames.
Hoe meer je meedoet aan de cultus van jong zijn en jong blijven, hoe verschrikkelijker je het vindt om ouder te worden. Je accepteert dan niet dat je deel bent van de natuur.
Dat maakt sommige ouderen ook wat tragisch: ze stralen uit dat ze jong willen blijven maar dat het – uiteraard – niet lukt.
We worden gemiddeld steeds ouder, maar we willen steeds liever en langer jong blijven. Maar oud worden, goed oud worden, daar gaat het in het publieke debat maar weinig. Over belangrijke begrippen als wijsheid en ervaringsrijkdom wordt heel wat minder gesproken.
We worden nu al bij 50 tot de ouderen gerekend. Alles moet neerkomen op de (zwaarbelaste leeftijd van 30-45 jaar). Dit duidt op een groot probleem dat onze cultuur heeft met ouder worden, of eigenlijk met onbeheersbaarheid.
Leven wordt spannender naarmate je ouder wordt, omdat de kwetsbaarheid toeneemt. Een samenleving die dat niet wil zien, gaat het leven proberen te beheersen met modellen. En daarin heeft chronologische leeftijd een veel te grote plaats gekregen. Mensen van 85 verschillen enorm van elkaar en van 65 ook. Statistieken hierop loslaten en iedereen daarbij op één hoop gooien, is alleen interessant voor planning van grootschalige voorzieningen.
In bedrijven mogen mensen slechts tot hun 50e aan bijscholing doen. Ouderen worden apart in een hokje gedreven, en krijgen ´activiteitenbegeleiders´ met speciale programma´s voor ouderen.
Naast een politiek debat moet er een maatschappelijk debat komen over goed ouder worden. Over ouderdomskwalen wordt wel gesproken, nooit over toenemende ervaringsrijkdom en kwetsbaarheid. De illusie van de jongerencultuur is dat je lichaam perfect moet zijn, dan krijg je een perfecte relatie. En na een perfecte opleiding een perfecte baan, dan wordt je perfect gelukkig. Maar alles wat we aangaan is eindig en nier perfect. Daar ligt juist de waarde van het leven.
“Ontzeg me mijn leeftijd niet, ik heb die verdiend“.
May Serton.
Eeuwen geleden, in de hoogtijdagen van de oude religie, had de oudere vrouw een bijzondere positie. Zij werd gezien als de drager van wijsheid. Ze droeg haar kennis over via mythen, verhalen en rituelen. Susan Smit schrijft in haar boekje Wijze vrouwen (Zwarte Beertjes, A´dam, 2003) over de herontdekte kracht van oudere vrouwen. De pers, heeft meestal alleen aandacht voor piepjonge soapsters en schoonheidskoniginnen. Maar de levenswijsheid van oudere vrouwen sijpelt door in hun uitstraling en dat maakt ze prachtig. De fotografie zou een nieuwe visie op schoonheid moeten ontwikkelen.
Positieve rolmodellen van oudere vrouwen zijn nodig. Niet die met botox hun rimpels camoufleren en liegen over hun leeftijd, maar die trots en authentiek zijn.
Germaine Greer:
Vrouwen van boven de vijftig vormen nu al een van de grootste bevolkingsgroepen van de westerse wereld. Zo lang zij zichzelf maar leuk genoeg vinden, kunnen ze nooit een onderdrukte minderheid zijn. En om zichzelf leuk te vinden, moeten ze niet toestaan dat anderen hun identiteit trivaliseren. Een oudere vrouw zou zich nooit als een meisje hoeven te gedragen om mee te tellen.
Helen Redman:
We beginnen ons te realiseren dat het derde gekroonde stadium van een vrouwenleven (het stadium dat in onze cultuur wordt weggesmeten)
Link naar schitterende site voor ouderen: ouderen vertellen op filmpje over hun wijsheid
Er is een site www.spiritualelder.org die erover gaat.
Er is een goed boek over: Ram Das: still here.
Er is een coaching, training of advies mogelijk door Carola de Vries Robles psychologe NIP), wonende in de buurt van Amsterdam; emailadres: caroladvr@compuserve.com
Uit mijn boek Leren leven en studeren, meer over dit boek,
(uit het hoofdstuk ‘contact met ouders vanuit een jongvolwassene gezien)Je kinderen zijn je kinderen niet,
Zij zijn de zonen en dochters van ‘s levens hunkering naar zichzelf.Zij komen door je, maar zijn niet van je,
En hoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe.
Je mag hun van je liefde geven, maar niet van je gedachten, want ze hebben hun eigen gedachten.
Je mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen, want hun zielen toeven in het huis van morgen, dat je niet kunt bezoeken, zelfs niet in je dromen. (Uit De Profeet, van Kahlil Gibran).
Hoe moeten ouders reageren wanneer een kind dat nu volwassen is, wil praten over wat vroeger in zijn ogen fout ging. Een moeilijke situatie vaak. Dit kan zo pijnlijk voor ouders zijn, dat zij alles wat gezegd wordt, ontkennen. Maar bij deze ontkenning wordt er – wellicht net als vroeger – wéér niet geluisterd naar wat het kind dwarszit. Een ouder is dan alleen maar bezig met zichzelf, zich verdedigend zonder aandacht voor wat het kind beweegt. Als wij als ouders onze kinderen willen helpen zich van ons los te maken, dan zouden wij ons moeten afvragen hoe wij het hen moeilijk maken daarmee. Op welke subtiele wijze houden wij hen vast.het hele artikel