Autonomie

is veel te veel een macho-begrip. Het is een middeleeuws begrip. Een land wil onafhankelijkheid, een stad, een ridder. Die laatste wil de grens van zijn gebied beveiligen; met mannelijke lansen staat hij aan de rand van zijn eigen gebied, vol kracht naar buiten gericht. Meer macho kan niet.

In de natuur

In de natuur bestaat geen totale autonomie of onafhankelijkheid. Daarom is een betere metafoor voor mannen en vrouwen niet de bovenstaande van de ridder die zijn gebied verdedigd met zijn wapens, maar de metafoor die de natuurwetenschapper Damasio voorstelde. Een cel heeft een permeabele wand, en dat is zijn redding. Hij stoot extravert al of niet met power iets uit wat hij kwijt wil, maar hij neemt ook op uit zijn omgeving wat hij nodigt heeft. Om gezond te blijven is er dus een balans tussen expressiviteit en receptiviteit en toegankelijkheid. Een man moet niet alleen praten en uiten, maar ook innemen en luisteren. Het gaat om evenwicht.

Een hedendaags probleem.

Probleem is momenteel dat wij wel afhankelijk zijn van elkaar, zeker nu de hele wereld toegankelijk is, maar dat de politiek nog niet is ingesteld op wereldlijk besturen en alle maatregelen alleen voor eigen landje gelden. (aldus de beroemde socioloog Zygmont Bauman, m.n. in zijn boek Colleteral Damage.  Door de sociale media nemen mensen gemakkelijk afscheid van hun vertrouwde omgeving, zijn niet meer plaatsgebonden, en vereenzamen in hun alleenheid en in verschillende identiteiten. Zij weten niet meer wie zij zijn. Meer   Of over verdeelde identiteit in psychotherapie

In principe is alles zo: omdat alles samenhangt en in de diepste eenheid verbonden is. Zie meer quantummechanica

of  lees en vooral  ervaar meer van het boeddhisme, anders snap je het waarschijnlijk niet. Meer

Een relatie moet wel relatief onafhankelijk zijn, maar voor een relatie is meer nodig; in deze globalisering kunnen wij niet zonder elkaar, moet iedereen de voordelen leren zien van samenwerken en open staan. Meer over analyse relaties.